Okupant w przeddzień wybuchu Powstania Warszawskiego 30 lipca 1944 roku zacierał ślady zbrodni. Niemcy pośpiesznie likwidowali archiwa. Dwa dni przed Powstaniem w nieludzkich warunkach wysłali ostatnie transporty więźniów z Pawiaka: do KL Gross-Rosen ok. 1400 mężczyzn, a do KL Ravensbrück ok. 400 kobiet. 

Uroczystość upamiętniająca ofiary tamtej zbrodni rozpocznie się 29 lipca o 17.00 pod Pomnikiem Drzewa Pawiackiego.

Muzeum Więzienia Pawiak – oddział Muzeum Niepodległości w Warszawie przygotował, wspólnie z Fundacją ART, w ramach projektu realizowanego z m.st. Warszawą „AKCJA WIĘŹ”

 koncert  pt. „PAWIAK” 44” 

Zapraszamy do wspólnej modlitwy, złożenia kwiatów i zapalenia zniczy. 

77 lat temu przed wybuchem Powstania Warszawskiego, niemieccy okupanci podjęli decyzję o ewakuacji więzienia przy ulicy Dzielnej. Kolejne dni zapisały się w pamięci więźniów jako okres szczególnie dramatyczny. Przebywających tu Osadzonych podzielono wówczas na trzy grupy. Kilkuset Więźniów stracono w kolejnych egzekucjach, trwających niemal nieprzerwanie do 31 lipca 1944 roku, zaś niemal dwa tysiące wywieziono 30 lipca do niemieckich obozów koncentracyjnych – KL Gross-Rosen i KL Ravensbrück. Najmniej liczną grupę Osadzonych, liczącą niespełna 300 osób, objęły wówczas zwolnienia.. Halina Kurek- Dudowa więźniarka Pawiaka pisała po latach „wszystko mówiło nam wolność, wolność. Leciały wieści podawane wprawdzie zaufanym ale jakże szybko powtarzane przez wszystkie więźniarki …o zbliżającym się dniu wyzwolenia. Te lipcowe dni 1944 zapowiadały wolność ale najpierw przyszła śmierć”.